پروتزهای دندانی و ایمپلنت

پروتز پارسیل متحرک موقت در درمان پروتزایمپلنت

دکتر غلامرضا طباخیان

پروتزهای پارسیل متحرک به عنوان رستوریشن موقت در درمان های ایمپلنت به طور شایع کاربرد دارند زیرا هم ساخت آنها ساده است و هم ارزان می باشند.

در بیمارانی که نیاز به چندین مرحله جراحی دارند ، پروتز های موقت متحرک مناسب هستند زیرا به آسانی قابل اصلاح و ادجاست هستند یعنی می توان آکریل را به آسانی به پروتز افزود یا از آن کم کرد تا با محل قرارگیری ایمپلنت تطابق یابد.همچنین در صورت کشیده شدن دندان دیگری می توان به آسانی دندان آکریلی جدید به پروتز اضافه نمود.

البته این پروتز ها معایبی هم دارند :

۱- برای بسیاری از بیماران استفاده از پروتز متحرک نامطلوب است و حجم زیاد آن برای بیماران قابل قبول نمی باشد.

۲- پروتز متحرک موقت می تواند با تکلم بیمار تداخل داشته باشد.

۳- در اغلب موارد نمی توان پروتز متحرک را به صورت غیر فعال ( PASSIVE  ) بر روی بافت نرم قرار داد و می تواند بر بافت   نرم فشار غیر مطلوب و ناخواسته ای وارد کند.

۴- برای ساخت و حفظ استحکام پروتز پارسیل متحرک نیاز به فضای اکلوزالی کافی می باشد . در بیمارانی که فضای اکلوزال کم است احتمال نازک شدن و شکستن پروتز وجود دارد.

۵- اگرچه با پانتیکی به شکلOVATE  در پروتز متحرک نیز می توان بافت نرم را فرم مناسب داد ولی فرم دهی بافت نرم با فشار عمودی کنترل شده توسط پروتز ثابت ارجحیت دارد.

مراحل فرم دهی با پروتز آکریلی

۱- فرم قسمت جینجیوال دندان آکریلی ( فلش قرمز ) به صورت پانتیک OVATE  جهت فرم دهی بافت نرم روی ایمپلنت قرار گرفته در استخوان

۲- قرارگیری پروتز پارسیل متحرک بر روی بافت نرم در دهان جهت فرم دهی. این کار در صورت وجود حفره ناشی از جراحی و بدون اعمال فشار بیش از حد ممکن است.

۳- لثه فرم داده شده به صورت مناسب جهت قرارگیری رستوریشن ثابت نهایی.