پروتزهای دندانی و ایمپلنت

منطق ایمپلنت های کوتاه ( Short Implants )

گاهی پس از تأیید عرض و فضای مزیودیستالی، دندانپزشک از ارتفاع استخوان موجود قابل استفاده برای تعیین طول ایمپلنت استفاده می کند. ارتفاع استخوان قابل استفاده از کرست ریج بی دندانی تا لندمارک مقابل اندازه گیری می شود. معمولاً کمترین ارتفاع استخوان موجود در نواحی خلفی فک ها دیده می شود چون سینوس ماگزیلاری بعد از دست رفتن دندان ها گسترش پیدا کرده و کانال مندیبولار نیز ۱۰ میلیمتر یا بیشتر بالاتر از بر در تحتانی بدنه مندیبل است.

نیروهای جویدن در نواحی خلفی دهان بیشتر از نواحی قدامی است. در نتیجه در نواحی خلفی دهان با نیروی جویدن بالا، بدون پیوند سینوس یا روش های جراحی پیشرفته گاهی ایمپلنت هایی کوتاهتر از ایمپلنت های نواحی قدامی مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

طول ایمپلنت به طور کلی سطح تماس بدنه ایمپلنت را تحت تأثیر قرار می دهد و بنابراین از جنبه تئوریک مطلوب است. با این وجود بدون توجه به آنچه در دندان های طبیعی و غشای پریودونتال رخ می دهد استرس در اطراف ایمپلنت هنگام فانکشن و پارافانکشن به طور تیپیک روی استخوان مارژینال در کرست ریج متمرکز می شود.

آنالیزهای سه بعدی نشان داده که برای یک ایمپلنت که در تماس مستقیم با استخوان قرار دارد، بیشترین مقدار استرس در ۵ میلیمتری کرستال سطح تماس استخوان – ایمپلنت متمرکز می شود.

بزرگی استرس هایی که به یک سوم آپیکالی ایمپلنت منتقل می شوند کمتر ازمقدار استرس هایی است که به یک سوم کرستال منتقل می شوند. در نتیجه تحت برخی شرایط بالینی خاص ممکن است الگوی انتقال استرس به استخوان در ایمپلنت های کوتاه و بلند مشابه باشد.

مزایای ایمپلنت های کوتاه (Short Implants  )

ایمپلنت های کوتاه در مقایسه با ایمپلنت های بلند مزایای متعددی دارند. وقتی از ایمپلنت های کوتاه استفاده می شود، پیوند استخوان پیش از جایگذاری ایمپلنت یا همزمان با آن کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.

پیچیدگی روش جراحی کاهش یافته و بدین ترتیب خطر افزایش بیش از حد حرارت کمتر می‌شود، توالی مراحل آماده سازی محل مورد نظر و جایگذاری ایمپلنت نیز ساده تر می شود. بنابراین خطر سوراخ شدگی سینوس طی عمل پیوند در خلف ماگزیلا و همچنین خطر تجاوز به محدوده کانال مندیبولار و پاراستزی در خلف فک پایین کمتر می شود.

وقتی ریشه یک دندان مجاور دچار دایلسریشن است، می توان ایمپلنت های کوتاه را بالای آپکس ریشه دندان قرار داد بدون اینکه موقعیت ایمپلنت به خطر بیفتند. در ریج هایی که آندرکات یا فوسا دارند یا وقتی استخوان بازال و ریج اصلی آلوئولار در مسیر محور طولی دندان از دسته رفته نیست، می توان یک ایمپلنت کوتاهتر را در زاویه ای بهتر از جنبه load اکلوزالی جایگذاری کرد.از دید یک جراح، تعداد لوازم کمتر و هزینه پایین تر نیز از مزایای دیگر محسوب می شوند.